Kocasını kaybetmiş hamile bir kadın olan Ayşe Hanım, geçimini fabrikada tekstil işçiliği yaparak sağlamaktadır. Hamileliğinin 9. ayında olmasına rağmen haftanın 6 günü işe erken saatlerde işe gidip gece geç saatlerde işten dönmektedir. Her sabah ezanının sesinde yudumladığı çay ve bu çayını demlediği semaverini izlemek onun en sevdiği şeylerdir. İse gitmek için sabah ezanı saatlerinde uyandığı bir günde semaverinden çayını doldururken doğum sancıları başlar, suyu gelir ve ağrı ile kıvranarak yere düşer. Sürünerek evin sokak kapısına giden kadını sokaktan geçen bozacı görür ve bir araba bularak hastaneye götürür.

​

  Ayşe Hanım'ın bir erkek çocuğu olur. Fabrikadan ayrılmak zorunda kalır ve biriktirdiği az miktardaki parası ile bir süre geçinir. Ayşe Hanım çocuğuna kaybettiği kocasının adını verir. Çocuğun ismi Ahmet’tir. Yıllar geçer, Ahmet büyür. Ahmet 30 yaşına geldiğinde, Ayşe Hanım 60 yaşında sağlıksız bir kadın olarak, evinden çıkmadan hayatını devam ettirmektedir. Ahmet ise yoksulluktan okuyamayıp fabrikada annesinden boşalan işi devralmıştır.